اشعار محمد علی مشایخی (نافذ)

خوش آن زمان که نگارم حجاب بردارد.

از آن جمال پری سا نقاب بردارد.

به غمزه ای برباید دل از صفاکیشان

قرار از دل هر شیخ و شاب بردارد.

خوش آن زمان که همان شهسوار توسن عشق

لجام مرکب زرین رکاب بردارد.

به شهر بی سر و سامان ما کند گذری

بنای عدل گذارد, عذاب بردارد.

به نازنین ید حق ذوالفقار برگیرد

به حول و قوه به دستی کتاب بردارد.

حریم قدس بپیراید از نژادپرست

ز کعبه دغدغه و التهاب بردارد.

ز اهرمن بستاند مجال گستاخی1

ز ماندگان فریبش رقاب بردارد.

خوش آن زمان که در آیینه ی زمان و زمین

ز روشنی همه را آفتاب بردارد.

شمیم یار فراگیر هر دیار شود

چنانکه شهرت بو از گلاب بردارد.

دلِ شکسته ی زهرا دوباره گردد شاد

.. و دست از کمر آن زرِّ ناب بردارد.

محمّد علی مشایخی (نافذ)

ــــــــــــــــــــــــ

1- «قال انظرنی الی یوم یبعثون¤ قال انک من المنظرین الی یوم الوقت المعلوم¤». (اعرااف 15- 14)

شیطان گفت مرا تا روزی که برانگیخته می شوند مهلت ده. خداوند فرمود : همانا تو از مهلت داده شدگانی (نه تا قیامت) بلکه تا روز معینی.

از امام صادق (ع) پرسیدند «یوم الوقت المعلوم» چه زمانی است؟ فرمودند روز قیام قائم ما.