كه منم
«كه منم»
حبّــــه دلبنــد می زند كه: «منم»
غنچــه لبخنـد می زند كه: «منم»
آب، در لولـــــــه های مویینـــه
سر ز آونــــد می زند كه: «منم»
نحـــــل با كنــد و كاو در گل ها
شهد شـــازند می زند كه: «منم»
آن طرف نخل، بر منـــاره ی داغ
بهتـر از قنـــد می زند كه: «منم»
لاله از چیست لابـــــــــلای چمن
طبـل سوگنـد می زند كه: «منم»؟
سرخوش از كیست عندلیب قفس؟
چهـچه از بنـد می زند كه: «منم»؟
تیـــــغ در كف گرفته ابــــراهیم
قیـــد فرزنــد می زند كه: «منم»
یا همه بنـــــده اند و بر فــــرمان،
یا كه او بنـــد می زند كه: «منم»
آنچه اظهـار می شود، همـــه اوست
اوست، ترفنـد می زند كه: «منم»
محمّد علی مشایخی (نافذ) - 1382
.
+ نوشته شده در پنجشنبه بیست و دوم آبان ۱۳۸۲ ساعت 10:40 توسط محمد علی مشایخی
|
