گِیدَه
«گِیدَه»
آدم اســــــتادِ گنو از گیده...............مُرشِــدِ رادِ گنو از گیده
تیــــلهی نـازهی اِمرو رویی............شاخ شمشادِ گنو از گیده
سینه باید بُ مثِِ دشت وِسیع.........دشـت، آبادِ گنو از گیده
قول مولاوُ که دلهــــا ظرفِند*..........خیر، بنــیادِ گنو از گیده
***
ننه ! انگـــــیرِ گِل آلود رَزَه...............بَر قِلمـــدادِ گنو از گیده
مثِّ آغیـــــده پِتَن تا ثُلثان...............وِچــه ارشادِ گنو از گیده
کَفا آچّینو، یه کم تنقـــل بار.............شـیره ایجادِ گنو از گیده
دلِ پُر میــر پُر آشوب شما.............آقبت شــادِ گنو از گیده
صبر کِه صبر دُرُست تِیـاری..............گوسالد گادِ گنو از گیده
***
ننه! سِـــلّار گنن گیده ژگو..............بُرج، میــلادِ گنو از گیده
زونه «ذالنّون» به دل ماهی شه........بَعــدژ آزادِ گنو از گیده
ایــژدپی بی اِگِه کوتیــر نِیِه.............کو جی اوتادِ گنو از گیده
یا مَحَد حیـدر و دیگا بِی گه..............را به را یـادِ گنو از گیده
مِرد، مین معــرکه ها نلِّخچو............جخت، امدادِ گنو از گیده
***
ننه جون! نَرم بَکِش با مِردُم...............صِید، صِـیّادِ گنو از گیده
نون بَرِسنه ننه! لقمــه بِقمِو.............کما عــازّادِ گنو از گیده
نَداجون بَخچِ ثَبابژ، که همون..............کِــلِ کارادِ گنو از گیده
اثر میــرو که صد پُش غیرََه............... وی ز ایـلادِ گنو از گیده
***
اون که با کِبر خُژ از را بَرشِه...............خوار ور پـادِ گنو از گیده
اون سَکَم کِفتِهی خِنّاث، سرِژ...........خـالی از وادِ گنو از گیده
عَوضِژ خضر ولایت، حیــــدر...............یـــار و مولادِ گنو از گیده
«نافذ» این گیده وُ تِمثیل گناو.............کو و فرهــادِ گنو از گیده
* «انّ القلوبَ اوعیه وَ خیرُها اوعاها» به درستی که دلها ظرف هایی هستند و بهترین آنها پرگنجایش ترین آنهاست. مولا علی(ع) خطاب به مالک اشتر
محمّد علی مشایخی (نافذ) – مهر ماه 1387
.
