«خُویّو»

هان ای بِرا چه جور بیداجونی، خویو .......... اِز قافِــــــله بَپـا کِه نَمونی، خویّو

خود زونـه که دِرَنگ نَدارو چَرخــِژ .............. اتّاجنُو به نعــــــش جِوونی، خویّو

خُو نَدبِرو که رازَن بیـــــدار بیدِرو ........... اِز شیش طِرف کِمین تو جونی خویّو

امرو ویرِد به کار خُچَد دِربُو تا صُباح ........ حِیـــرون نَبِه هالا چه کِرونی، خویّو

سوسیس و کالباس کِرنده و خُرتِدند ......... آشغــــال گوشت را پپرونی خویّو

«نافذ» به احتــرام مِث دال و داجو .......... ای هُم وِلایتی، وانشـــــونی خویّو

محمّد علی مشایخی (نافذ) – مهر ماه 1385

.